Herzenstour 2021 voor het Ouderinitiatief
Vereniging voor Kinderen met Kanker in Minden
Donatieoverdracht
In oktober 2021 gingen we opnieuw naar het ziekenhuis om het Ouders van Kinderen met Kanker Initiatief in Minden te bezoeken en de donaties van de Herzenstour 2021 te overhandigen. Eva Prasuhn en Claudia Bahl waren, samen met Prof. Dr. Erdlenbruch, verheugd over 10.000 euro Donatiebedrag.
Als team zijn we erg blij dat we meer donaties hebben kunnen genereren dan vorig jaar.
Startpunt Cuxhaven
Linda en Philipp namen vanochtend rond 9.00 uur de trein vanuit Elsterwerda. Philipp ontdekte gisteren per ongeluk op zijn ticket dat er geen fietsparkeerplaatsen waren gereserveerd voor de geplande IC-verbinding naar Berlijn. Dit is verplicht in IC-treinen. Helaas mislukte het boekingsproces van de Deutsche Bahn. We besloten toen een eerdere trein te nemen, wat later een meevaller bleek. Als we de IC naar Berlijn hadden genomen zoals oorspronkelijk gepland, hadden we onze aansluiting naar Hamburg gemist. Uwe had een vergelijkbare hobbelige reis. Omdat hij door een technisch probleem niet kon overstappen, vertrok hij spontaan 30 minuten eerder vanaf een ander station en arriveerde zelfs vóór ons in Cuxhaven. Rond 16.00 uur, na een dag reizen, ontmoetten we elkaar op het station. Uwe noemde het een "hereniging" tussen Oost en West. Het Herzenstour-team was eindelijk herenigd.
Na aankomst in Cuxhaven maakten we een korte wandeling langs de zee. Natuurlijk kon een kort bezoek aan de Kugelbake niet ontbreken. Daarna dropten we onze spullen in ons hotel.
We willen de gemeente Cuxhaven en het Pura Vida Hotel nogmaals bedanken voor hun steun aan ons project. We werden hartelijk ontvangen en kregen meteen een workout aangeboden.
Vanavond zijn we uitgenodigd in het prachtige restaurant "Leuchtfeuer". Nogmaals hartelijk dank aan Marco, die van tevoren onze catering verzorgt. We kunnen u verzekeren: u bent in goede handen bij het team van Leuchtfeuer in Duhnen.
We zijn blij dat de start zo goed is verlopen. Nu is het tijd om de avond af te sluiten. Morgen wacht ons 55 kilometer in de eerste etappe. Onze bestemming is Bremerhaven.
Etappe 1 - 52,8 kilometer - Vechten tegen de wind
Cuxhaven naar Bremerhaven
Na een uitgebreid ontbijt in ons hotel gingen we gemotiveerd op pad om de Wezerradweg te verkennen. We kregen een kleine speciale vergunning en mochten onze fietsen meenemen naar de Kugelbake voor een foto.
Na de eerste 10-15 kilometer werd de groep steeds stiller. Dat had natuurlijk een reden. We maakten geen ruzie, maar vochten samen tegen de harde tegenwind. We kwamen amper boven de 15 km/u. Natuurlijk maakten we ook van de gelegenheid gebruik om af en toe een blik over de dijk te werpen.
Halverwege versterkten we ons met een stuk taart en een warme drank. Deze pauze was erg goed om weer op krachten te komen. De tweede helft van de etappe verliep echter veel rustiger, doordat we geleidelijk van richting veranderden en daardoor minder tegenwind hadden – een mooie gelegenheid om weer kilometers te maken.
Het duurde dan ook niet lang voordat we in Bremerhaven waren. Daar bewonderden we de grote haven. Van landbouwmachines, auto's, tractoren tot bussen. We konden geen genoeg krijgen van het uitzicht – het was echt interessant. We zagen ook het cruiseschip "Amadea". Ken je het? Het is het schip waarop Florian Silbereisen zijn "Dream Ship" speelt. Leuk weetje: dit inzicht kwam rechtstreeks van Uwe.
Toen we bij ons hotel aankwamen, waren we verbaasd. We hadden net onze bagage binnengebracht. Toen keken we uit het raam en het regende pijpenstelen. Wat een fantastische tijd!
Momenteel vinden er Maritieme Dagen plaats in de stad. We gaan vandaag een beetje op verkenning en laten de middag rustig aandoen. Het zal ook niet lang duren, want morgen staat ons het langste traject van de reis te wachten, ruim 80 kilometer.
Etappe 2 - 87,3 kilometer van Bremerhaven naar Bremen
Onze ochtend begon met regen, dus haalden we onze geschikte waterdichte kleding uit onze bagage op de Wezerveerboot in Bremerhaven. Tegen de tijd dat we de overkant van de Wezer bereikten, was het weer opgeklaard en konden we onze spullen weer inpakken.
Omdat we vandaag zo'n sterke rugwind hadden, waren we erg gemotiveerd om te trappen, wetende dat we vandaag flink wat kilometers moesten afleggen. Bremerhaven en Bremen klinken alsof ze naast elkaar liggen, maar helaas is dat niet zo. In Rodenkirchen maakten we een kort praatje met een oudere dame, en ze vertelde terloops dat het stadje een prachtige kerk had. Linda en Uwe keken Philipp tegelijk aan en schudden meteen hun hoofd. Er was echter op dat moment toch al een belijdenisceremonie gaande in het stadje, dus we konden het gebouw niet in. Maar je kent onze Philipp – hij had lang geleden een orgel geïnstalleerd. Een beetje geheimzinnig en spontaan, maar hij kreeg het voor elkaar. Daarover later meer...
We kwamen net op tijd aan bij een kleine haven om de sluisbrug over te steken. Hier varen schepen de Wezer in en uit. We waren opnieuw zeer onder de indruk van de technische mogelijkheden die zijn gecreëerd om het scheepvaart- en voetgangers-/fietsverkeer op elkaar af te stemmen. Eerst gaat de brugleuning omlaag, en dan schuift de brug in. We hebben een foto voor je gemaakt als de brug half uitgeschoven is. En natuurlijk mochten de schapen ook niet ontbreken :-)
Dankzij het uitstekende weer fietsten we 63,6 kilometer zonder pauze. We waren enigszins verrast, want dit was meer dan onze vorige etappe. Na een snelle snack vervolgden we onze weg richting Bremen. Onderweg kwamen we een kleine eendenfamilie tegen. De vele indrukken die de natuur achterlaat, maken onze hartverwarmende tocht elk jaar weer tot een bijzondere belevenis.
Omdat de zon fel scheen, werden de laatste kilometers steeds zwaarder. Maar het centrum van Bremen kwam steeds dichterbij en rond 16.00 uur konden we inchecken in ons hotel, waar we opnieuw hartelijk werden ontvangen. Omdat we om 16.30 uur een afspraak hadden om orgel te spelen in de St. Johannkerk (die Philipp stiekem had gedaan), hadden we niet veel tijd. Na een snelle verfrissing gingen we meteen terug naar de fietsen en de kerk. Op dit punt willen we cantor Mona Rozdestvenskyte nogmaals hartelijk bedanken voor haar bijdrage. We maakten meteen van de gelegenheid gebruik om nog eens te oefenen voor het Domconcert van morgen in Verden. Ook enkele toeschouwers gaven ons positieve feedback.
Fase 3 - Nat, nat en nog eens nat...46,4
Kilometers van Bremerhaven naar de paardenstad Verden
Toen we vanochtend uit het raam keken, vermoedden we al dat het weer ons niet goed gezind zou zijn. We moesten onze hele etappe in de regen rijden. Eerst hoopten we stilletjes dat het mee zou vallen, maar uiteindelijk hadden we toch een uur moeten wachten tot de regen wat afnam. Maar we zijn taaie vechtersbazen, en omdat er geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding, trekken we onze regenkleding aan. Daarmee val je wel op in het verkeer. Maar we geven toe: fietsen in de zon is toch wel leuker. Aan de andere kant, als je er positief over nadenkt, heb je het fietspad helemaal voor jezelf.
Toen we, doorweekt, in het ruiterstadje Verden aankwamen, keken we enorm uit naar onze warme douche. Onze kleren werden in het hotel gedroogd, waar we erg dankbaar voor zijn.
Omdat we rond lunchtijd al in Verden waren, trakteerden we onszelf vandaag op een dutje – het was echt heerlijk. 's Middags gingen we koffie en warme chocolademelk drinken. Philipp ging om 16.30 uur naar de kathedraal omdat hij even de tijd wilde nemen om het orgel te leren kennen. Ons benefietconcert in de kathedraal van Verden was vandaag om 18.00 uur. Het publiek was opnieuw tot tranen toe geroerd door Linda's zeer emotionele toespraak.
Morgen moeten we nog zo'n 60 kilometer naar Nienburg. Laten we hopen dat het weer morgen meewerkt.
We zijn blij dat we nu weer droog en comfortabel zitten.
Etappe 4 - Pech, wind en regen en toch 54,7 kilometer - wat een zegen
Verden naar Nienburg
Onze dag begon vandaag nogal hobbelig. We waren net vertrokken uit de paardenstad Verden toen er plotseling een dof, rinkelend geluid klonk. De ergste nachtmerrie van elke fietser sloeg toe: Uwe's e-bikeketting was gebroken. We wisten echter dat er een fietsenwinkel in de buurt van ons hotel was. Daar aangekomen, zagen we een bordje met de tekst "Vakantie tot 23 augustus 2021". Een voorbijganger zag onze nood en vertelde ons over een andere fietsenwinkel. Daar lukte het en de e-bike was binnen ongeveer 45 minuten gerepareerd. Nu zaten we wat krap bij kas, want we hadden om 15.00 uur een afspraak met de districtsbestuurder van het district Nienburg. We belden om te laten weten dat we mogelijk te laat zouden komen. De pech was niet ons enige probleem; we hadden een groot deel van de route te kampen met harde tegenwind. Vanwege tijdsgebrek hebben we onze route omgepland en zo kilometers en tijd bespaard.
In Drakenburg bezochten we de sluis en namen we de tijd voor een pauze in Hoya. Kleine dingen zoals versnaperingen zijn een must tijdens een fietstocht als deze. Onderweg spotten we ook de mysterieuze plek Fledermausland :-)
Onze trouwe vriend, de regen, was terug voor de laatste kilometers. Maar het was minder erg dan gisteren. Ondanks alle moeilijkheden kwamen we met een kwartier vertraging aan in Nienburg en ontmoetten we de districtsbestuurder, de heer Kohlmeier, en de districtswoordvoerder, de heer Duensing. We spraken over ons hartverwarmende tourproject en het fietstoerisme in Nienburg. Later op de middag namen we even de tijd om te ontspannen.
We sloten de avond af in een gezellige bar.
Morgen fietsen we weer ruim 60 kilometer. Maar we hebben er zin in, want Uwe heeft morgen een thuiswedstrijd. Dus als je uit Schnathorst of omgeving komt, kom dan zeker naar het concert in de kerk om 18.30 uur. Het is de moeite waard. We kijken ernaar uit je te zien.
Etappe 5 - 64,3 kilometer van Nienburg naar Minden via Schnathorst - eindelijk droog aan de finish...
Vandaag was een betere dag. We hadden weer last van de tegenwind, maar het regende tenminste niet zo hard als de andere dagen. En de dag verliep zonder pech. We konden dus heerlijk ontspannen fietsen.
We hebben vandaag ook een kort uitstapje naar Rusland gemaakt. Dit stadje hoort bij Petershagen, maar we weten nog niet precies wat het inhoudt.
In Buchholz pauzeerden we aan de Wezer. Er stond ook een kerk in het stadje. Philipp zou er even langs rijden om te kijken of die open was. Toen Linda en Uwe de kerk naderden, hoorden ze de klanken van het orgel al. Philipp had toegang tot de galerij gekregen en had toevallig de sleutel van het orgel in zijn zak. En wat doet een organist dan? Natuurlijk probeert hij uit hoe het instrument klinkt. Linda en Uwe kijken niet meer raar op van zulke acties.
Rond 14.30 uur bereikten we Minden en maakten een mooie foto voor de sluis. Die delen we natuurlijk met jullie. Na nog een korte pauze vervolgden we onze weg richting Porta Westfalica. Vanaf het fietspad zagen we het beroemde monument van de stad. Gelukkig werd het fietspad steeds beter, waardoor we uiteindelijk toch nog een flink aantal kilometers konden afleggen. Rond 15.00 uur ontmoetten we mevrouw Bahl en mevrouw Wolf van het Ouders van Kinderen met Kanker Initiatief voor het ziekenhuis in Minden. We werden hartelijk ontvangen met een klein buffet. We praatten over het werk van de vereniging en hoe belangrijk het is om ouder-kindcontact te onderhouden tijdens een ziekenhuisopname. De kinderkankerafdeling is de enige afdeling in het ziekenhuis met een balkon, zodat de kinderen even wat frisse lucht kunnen happen. Tijdens de bouw van het ziekenhuis is hier extra aandacht aan besteed. We kunnen alleen maar bevestigen dat de medewerkers van de vereniging gepassioneerd zijn over hun werk. Zo weten we zeker dat elke donatie aan dit project in honderd procent goede handen is. We hadden uren kunnen praten, maar de volgende afspraak stond al voor de deur.
Uwe's vrouw had ons opgehaald omdat we een omweg maakten naar Schnathorst voor een benefietconcert. De stad is zijn geboorteplaats en het was zijn grote wens dat we ook hier in "zijn" kerk een concert zouden geven. Natuurlijk hebben we zijn wens vervuld. Na een kopje koffie met het gezin gingen we naar de kerk en Philipp was meteen verliefd op het orgel. Het is een relatief klein orgel met meer dan 1000 geheugenplaatsen voor de registers. Dit bespaart de organist veel werk wanneer er veel registers gemaakt moeten worden, omdat je met één druk op de knop je favoriete registers kunt selecteren. Hij had het orgel graag gedemonteerd en mee naar huis genomen. Al met al was het concert in Schnathorst een groot succes. De harmonie van Uwe en Philipp's stemmen werd opnieuw bevestigd en Linda's toespraak raakte ons opnieuw en bracht ons tot tranen. Ook de presentatie van het Courage Beads-project wekte veel nieuwsgierigheid bij de gasten.
We zijn blij dat we die dag zoveel moois hebben meegemaakt. En we zeggen het nog een keer: de club in Minden is elke dag die we door de wind en de regen moeten vechten, waard. Vanavond logeren we bij Uwe en morgen gaan we naar rattenvangerstad Hamelen. Dat betekent 70 kilometer voor het goede doel.
Etappe 6 - 75,4 km met hoge snelheid van Schnathorst naar Hamelen...
Na een heerlijk ontbijt in Schnathorst gingen we weer op pad om de etappe van vandaag te beginnen. Het was vandaag een stuk leuker, want we hadden een beetje wind mee en konden flink afdalen. Hoewel we weinig zon zagen en onze regenkleding weer moesten uitpakken, werden we niet zo nat als de andere dagen. We fietsten langs de Werre helemaal tot aan Bad Oeynhausen. Een prachtig en idyllisch gebied. De Werre mondt uit in de Wezer.
In Bad Oeynhausen bezochten we de peiltoren. Dit is een voormalige zoutwinningsinstallatie. Verdamping en druppelen van het zoute water van de sleedoornstruiken verhoogt het zoutgehalte van het pekelwater. Een fascinerend staaltje techniek. In dit park kun je de heilzame pekelaerosolen inademen.
Nadat we meer dan de helft van de route hadden afgelegd, hielden we een pauze in het mooie stadje Rinteln. Daar versterkten we ons met een curryworst en verkenden we de oude stad.
Dankzij de goede wind boekten we goede voortgang en rond 15.00 uur bereikten we het rattenvangerstadje Hamelen.
Waarom Pied Piper Town? We willen deze legende graag met jullie delen:
Volgens de legende verscheen er in het jaar 1284 een vreemde man in Hamelen. Hij droeg een gewaad van veelkleurige stof en beweerde een rattenvanger te zijn. Hij beloofde de stad te verlossen van alle muizen en ratten in ruil voor een bepaald bedrag. Hamelen leed in die tijd aan een ernstige rattenplaag, die de stad zelf niet onder controle kon krijgen. Daarom was het aanbod van de vreemdeling zeer welkom.
De stadsbewoners beloofden hem zijn beloning, en de rattenvanger haalde zijn pijp tevoorschijn en floot een liedje. Toen kropen de ratten en muizen uit alle huizen en verzamelden zich om hem heen. Toen hij dacht dat er niemand meer over was, ging hij de stad uit, de Wezer in; de hele menigte volgde hem, stortte in het water en verdronk. Maar toen de stadsbewoners zagen dat ze van hun plaag bevrijd waren, kregen ze spijt van hun belofte en weigerden de man zijn beloning te betalen, dus ging hij boos en verbitterd weg.
Op 26 juni keerde hij echter terug in de gedaante van een jager, met een angstaanjagend gezicht en een vreemde rode hoed. Terwijl iedereen in de kerk verzameld was, blies hij opnieuw op zijn fluitje door de straten. Onmiddellijk kwamen er dit keer geen ratten en muizen aanrennen, maar kinderen, jongens en meisjes vanaf vier jaar, in grote getale. Hij leidde hen, altijd spelend, de Paaspoort uit naar een berg, waar hij met hen verdween. Slechts twee kinderen keerden terug omdat ze te laat waren; één van hen was echter blind, dus hij kon de plek niet aanwijzen, de ander stom, dus hij kon het verhaal niet vertellen. Een jongetje was teruggekeerd om zijn bovenkleed te halen en was zo aan het ongeluk ontsnapt. Sommigen zeiden dat de kinderen een grot in waren geleid en weer in Transsylvanië waren opgedoken. In totaal waren 130 kinderen verdwenen. Ze zijn nooit meer teruggezien.
Een mysterieus verhaal... kijk, op de hartentour leren we ook iets nieuws.
In Hamelen bezochten we de prachtige oude stad.
Morgen hebben we nog 70 kilometer voor de boeg, dus vanavond doen we het rustig aan.
Etappe 7 - 71 kilometer - minder dan 4 uur van Hameln naar Höxter...
Vanmorgen hebben we een foto gemaakt aan de startlijn van Hotel "Zur Börse" in Hamelen en willen we iedereen nogmaals bedanken voor hun steun aan de Ronde van het Hart van dit jaar. Vandaag begonnen we in een bijzonder goede stemming, want het was voor het eerst mooi weer, geen regen en weinig wind. Dat maakt fietsen natuurlijk een stuk leuker.
In Polle zagen we het kasteel in ieder geval al van verre. Een historisch gebouw dat voor het eerst in documenten uit 1285 werd vermeld.
Op vakantiekamp Reileifzen hebben we ons versterkt met een lichte maaltijd, en vandaag hebben we aanzienlijk meer gedronken dan de andere dagen. Dit kwam waarschijnlijk door de lichte temperatuurstijging.
Omdat het fietspad vrijwel altijd parallel aan de Wezer liep, waren we vandaag vaak langs het water te vinden en was dit idyllische plaatje een lust voor het oog.
Vandaag leerden we weer een nieuwe legende kennen: De Legende van Hajen. We hebben hem speciaal voor jullie gefotografeerd, zodat we hem met jullie kunnen delen. Blader dus gerust door onze foto's en je zult hem vinden. Persoonlijk vinden we dat je geen kattenvlees moet eten.
We reden ook door het stadje Bodenwerder, waar de beroemde Baron Hieronymus Carl Freiherr von Münchhausen werd geboren. Er zijn talloze verhalen over hem die zijn paard aan een kerktoren vastbond, op een kanonskogel reed, zichzelf aan zijn haar uit een moeras trok en naar de maan reisde. Natuurlijk waren deze verhalen allemaal verzonnen, vandaar dat hij ook wel de "Liegende Baron" wordt genoemd.
Bij aankomst in Höxter bezochten we kasteel Corvey (sinds 2014 UNESCO-werelderfgoed). Helaas hadden we vandaag geen tijd om het uitgebreider te verkennen. Het is een beroemd klooster uit de 9e eeuw met een barok paleis en een grote bibliotheek.
Om 16.30 uur ontmoetten we de heer Schumacher van het district Höxter (districtsdirecteur en adjunct-districtsbestuurder) en presenteerden hem ons Herzenstour-project. Om het project verder toe te lichten, liet Linda hem haar parelketting zien. We danken u voor het prettige gesprek en raden een bezoek aan het district Höxter aan. De mensen die we vandaag ontmoetten, waren allemaal erg gastvrij.
Morgen wacht ons helaas het laatste deel van onze tocht door het hart, want we gaan naar Hannoversch-Münden, waar de "bron" van de Wezer ligt. Waarom je het eigenlijk geen bron kunt noemen, leggen we morgen in mijn blog uit.
Etappe 8 - 76,5 kilometer in puur zonlicht naar Weserstein
De gevoelens zijn vandaag gemengd. Aan de ene kant zijn we verdrietig dat de Herzenstour 2021 zijn doel heeft bereikt, maar aan de andere kant zijn we blij dat we ondanks veel tegenslagen (wind en regen) sterk zijn gebleven en vandaag de Weserstein hebben bereikt in stralend zonlicht. We zijn gestart in Höxter en hebben er vandaag bewust de tijd voor genomen. Het weer was er perfect voor.
Na een korte tijd vonden we eindelijk een geschikt zandstrand waar Linda haar traditionele Herzenstour-letters kon vereeuwigen.
Onze eerste stop maakten we in Bad Karlshaven, waar het uitzicht op de Wezer prachtig zou zijn. Philipp was natuurlijk druk aan het eten. Zo'n pauze is echt ontspannend, maar we verklappen je een geheim: het is niet zo makkelijk om na een relaxperiode weer op de fiets te stappen.
Vandaag was het Uwe die op zoek was naar open kerken. We vonden er een in Lauenförde, en na overleg met de voorzitter van de kerkenraad, mevrouw Reinken, mocht Philipp officieel het orgel bespelen. Hier een klein fragment:
Een paar kilometer verder stopten we nog een keer, want Uwe en Philipp hadden Linda beloofd dat ze ergens samen softijs zouden gaan eten. Nadat we met de pont waren overgestoken, vond Linda al snel een softijskraam vlak naast het fietspad. Het had niet beter gekund, en we waren het er alle drie over eens dat het echt heerlijk was.
Vandaag hadden we de zwaarste klim, met meer dan 500 hoogtemeters. Het was niet makkelijk in de hitte, maar we zijn blij dat we het gehaald hebben. Wat Linda en Philipp niet wisten, was dat Uwe een waterpistool had meegenomen. Door het slechte weer tot nu toe hadden ze dat niet gebruikt. De zon was daar vandaag perfect voor en maakte de hitte wat draaglijker. En ja, andere fietsers werden ook met water bestookt – we hebben ons vermaakt.
We konden genieten van een hapje en een drankje bij Klostermühle Bursfelde, omdat de eigenaar ons project steunde. We willen hem nogmaals bedanken.
De St. Mary's Church in Gimte was beschermd tegen illegaal orgelspel, omdat de toegang tot de galerij goed beveiligd was. (Je weet vast wel waarom ;-))
Een paar kilometer verder bereikten we de Weserstein in Hannoversch-Münden. Gisteren vertelden we waarom we het eigenlijk geen bron kunnen noemen. De rivieren Werra en Fulda komen hier samen en vormen samen een nieuwe rivier, de Wezer.
Daarom draagt de steen het volgende opschrift:
"Waar Werra en Fulda elkaar kussen. Ze moeten boeten voor hun naam.
En hier, door deze kus, Duits aan de zee, ontstaat de rivier de Wezer.
Opschrift Han. Munden 31 juli 1899
We gaan vandaag de stad verkennen en de avond ontspannen afsluiten. Helaas wonen we alle drie ver uit elkaar, dus afscheid nemen morgen zal niet makkelijk zijn. We weten nog niet wanneer of waar, maar we weten wel dat we nu al uitkijken naar de volgende keer.
Het was weer een fantastische Herzenstour. We hebben veel vriendelijke mensen ontmoet, en ook dit jaar was het veel te snel voorbij. Gelukkig was het vandaag de laatste etappe, want Uwe moet dringend zijn achterwiel laten repareren. De tour heeft hem al drie spaken gekost. Hartelijk dank aan iedereen die onze blog heeft gevolgd en onze concerten heeft bezocht. We zouden het leuk vinden als u een reactie achterlaat in ons gastenboek, waarin u ons laat weten wat u van de blog vond en of u hetzelfde wilt zien voor de volgende tour. Tot snel en het allerbeste. Uw Herzenstour-team
Linda & Philipp Zeiler met Uwe Kirchhoff
